Komentatorki

ORGANIZATOR GŁÓWNY

Fundacja Katarzyny Kozyry została założona w 2012 roku w Warszawie przez jedną z najważniejszych i najbardziej znanych współczesnych artystek. Misją Fundacji jest wspieranie różnorodnych działań na polu kultury i sztuki podejmowanych przez artystki będące na początku swojej kariery, pochodzące głównie z krajów, gdzie nie mają swobody wypowiedzi. Opierając się na doświadczeniu Katarzyny Kozyry, Fundacja rozpowszechnia jej ideę przez archiwizację, dokumentację i wspieranie działań młodych artystek, jak i Kozyry. Dlaczego jest to takie ważne? Gdy zdamy sobie sprawę z mechanizmu, który zaczyna działać w czasach obecnie panującego kryzysu – eliminacji najsłabszych – zrozumiemy konieczność wspierania kultury, debiutantów i kobiet.

KURATORKA

Katia Krupennikova (ur. 1982, Moskwa, Rosja, ZSRR). Mieszka i pracuje między Warszawą, Amsterdamem i Moskwą. Uzyskała tytuł magistra Historii Sztuki Rosyjskiego Państwowego Uniwersytetu Humanistycznego w Moskwie. W 2012 roku ukończyła program kuratorski DeAppel w Amsterdamie. W swojej pracy kuratorskiej Katia bada sposób, w jaki artyści wypowiadają się na temat sytuacji społecznej i politycznej, skupiając się nie tylko na dziełach deskryptywnych, ale przede wszystkim na sztuce performatywnej. Katia tworzy wystawy w formie dialogów pomiędzy artystami i zawsze stara się aktywizować publiczność. Obecnie współpracuje z Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie jako kuratorka i koordynatorka projektów. Jej ostatnie niezależne kuratorskie projekty: „My Joy” specjalna wystawa na Art Genève w PALEXPO w Genewie (2014), „NO LAND'S MEN” w DePunt w Amsterdamie (2013) oraz „Playing Nature” w ramach specjalnego programu Piątego Biennale Sztuki Współczesnej w Moskwie w CCA Sokol w Moskwie dotyczą takich tematów jak konsumpcjonizm, ekologia, migracja i człowieczeństwo. Katia współpracuje z różnymi międzynarodowymi ośrodkami kultury takimi jak Colta.ru (Rosja) czy Metropolis M (Holandia).

UCZESTNICZKI

Liza Babenko (ur. 1988, Ukraina, ZSRR). Krytyczka sztuki, kuratorka, reżyserka filmowa i teatralna. Mieszka i pracuje między Kijowem a Moskwą. Uzyskała tytuł magistra filozofii kultury w Rosyjskiej Szkole Antropologicznej Państwowego Uniwersytetu Humanistycznego w Moskwie oraz licencjata studiów nad kulturą w Akademii Mohyla w Kijowie. Ukończyła moskiewską letnia szkołę kuratorską Viktora Misiano „Doing Exhibitions Politically” zorganizowaną przez The V-A-C Foundation oraz kolektyw kuratorski What, How and For Whom. Była działaczką Centrum Badań nad Kulturą Wizualną w Kijowie, które organizowało wystawy współczesnej sztuki zaangażowanej, międzynarodowe konferencje o sztuce i polityce oraz kampanie działaczy lewicowych. Była kuratorem wielu wystaw i projektów takich jak: „To the Production of Revolution” w Bułgarii, performansu „Afghan-Kuzminki” Keti Czuchrow na Pierwszym Międzynarodowym Biennale Sztuki Współczesnej Art Arsenale w Kijowie (2012), Pierwszego Ukraińskiego Kongresu „May Day” dla pracowników kreatywnych, środowisk lewicowych oraz organizacji feministycznych. Razem z Borianą Rossą była także kuratorką warsztatów feministycznych „the fridge & Haspel” w Sofii (Bułgaria). Ostatnim owocem jej pracy reżyserskiej i badawczej była natomiast przygotowana z Antonem Widokle sztuka „Energy of Cosmos Is Indestructible!!!", przedstawiona na kongresie „Former West: Documents, Constellations, Prospects” w Haus der Kulturen der Welt w Berlinie (2013). Babenko wzięła również udział w kuratorskim programie rezydencji „Re-Directing: East” w CWS Zamek Ujazdowski w Warszawie (2013). Jej badania dotyczą takich tematów jak krytyka sztuki i filmu, feminizm, teoria postkolonialna, zaangażowany politycznie teatr współczesny, kino artystyczne i videoart. Babenko udziela się również w różnych mediach, np. w magazynie „Art Ukraine” oraz prowadzi rubrykę w czołowym ukraińskim dzienniku krytyki społecznej „Commons”.

Yevgenia Belorusets (ur. 1980, Kijów, Ukraina, ZSRR). Artystka i pisarka, która mieszka i pracuje w Berlinie i w Kijowie. Uzyskała tytuł magistra literatury na Kijowskim Narodowym Uniwersytecie Lingwistycznym (2002), a następnie uczestniczyła w seminarium doktoranckim „Literatura i filozofia austriacka” na wydziale Filozofii Uniwersytetu Wiedeńskiego (2003 – 2005). Ukończyła Szkołę Fotografii Viktora Maruszczenki w Kijowie (2006). Belorusets jest założycielką dziennika literacko-artystycznego „Prostory” (od 2008) oraz członkinią grupy kuratorskiej „HUDRADA” (od 2009). Zajmuje się wideo, fotografią, instalacjami, literaturą oraz działalnością społeczną. Brała udział w wielu wystawach na Ukrainie i za granicami kraju, w tym na przykład: „Euromaidan – occupied spaces” w Project Space OKK w Berlinie (2014), wystawa dwudziestu artystów zakwalifikowanych do nagrody PinchukArtCentre 2013 w PinchukArtCentre w Kijowie (2013), „Ukrainian News” w CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie (2013), „A room of my own” w Muzeum Zemstwo w Kiszyniowie (2013). Stypendystka fundacji Friedrich Ebert Stiftung (2012 – 14), zdobywczyni nagrody Joan Wakelin przyznawanej przez The Guardian i Royal Photographic Society za fotografię dokumentalną (2010) oraz zwyciężczyni konkursu fotograficznego „Ukraine now” (2007).

Lusine Djanyan (ur. 1981, Kirowabad, Azerbejdżan, ZSRR). Mieszka i pracuje w Krasnodarze w Rosji. Absolwentka Państwowego Krasnodarskiego Uniwersytetu Kultury i Sztuki oraz Akademii Sztuki i Rzemiosła w Krasnodarze (2004). Brała udział w Otwartych Warsztatach w Moskiewskim Muzeum Sztuki Współczesnej (2010 i 2011). Od 2004 roku Djanyan wykładała na Państwowym Krasnodarskim Uniwersytecie Kultury i Sztuki, dopóki nie została zwolniona w 2013 roku za tworzenie sztuki zaangażowanej politycznie. Jej ostatnie wystawy indywidualne i grupowe to m.in.: „Mordovlag” w Moskwie (2014), „The Forest” w Moskwie i w Permie (2013), wystawa „Pussy Riot and the Russian Tradition Of Art Resistance” w MeetFactory w Pradze (2013), której kuratorem był Andriej Jerofiejew, „Resistance FOREVER. Аrte protetesta en en la Rusia actual” w Argentynie (2012), „Apocalipse and Renaissance” w ramach Międzynarodowego Biennale w Kijowie, którego kuratorem był Oleg Kulik (2012) oraz „Rejected Reality” w ramach Trzeciego Biennale Sztuki Współczesnej w Moskwie (2012). W 2014 roku jej dwie wystawy zostały odwołane ze względu na przekazywane treści polityczne.

Olga Jitlina (ur. 1982, Leningrad, Rosja, ZSRR). Mieszka i pracuje w Petersburgu w Rosji. Ukończyła Petersburski Instytut Judaistyki na kierunku filologii (2005) oraz Rosyjską Akademię Sztuk Pięknych na kierunku teoria i historia sztuki (2007). Jej ostatnie wystawy to m.in.: „AIR VIDEO” w ArtPoint Galerie w Wiedniu (2013), „Compromise” w Cittadellarte w Bielli we Włoszech (2013), „World of Tango Art Weeks” w Tampere w Finlandii (2013), wystawa „Pussy Riot and the Russian Tradition Of Art Resistance” w MeetFactory w Pradze, której kuratorem był Andriej Jerofiejew (2013), „Living as Form (The Nomadic Version)” w Centrum Przemysłów Kreatywnych Fabrika w Moskwie (2013), „DIE WELT BEWEGT SICH. МИР ДВИГАЕТСЯ” w Planetarium w Niżnym Nowogrodzie (2012) oraz „Happiness is a warm gun” w Rizzordi Art Foundation w Petersburgu (2012). Stypendystka Akademie der Künste der Welt (2013), finalistka nagrody Henkela (2012), zdobywczyni nagrody Młodego Artysty Europy Środkowo-Wschodniej (2012), a to tylko kilka z wielu wyróżnień. Autorka społecznie zaangażowanych performansów oraz krytycznych spektakli teatralnych.

Mariia Gonchar (ur. 1985, Odessa, Ukraina, ZSRR). Artystka sztuk wizualnych i nowych mediów, kuratorka projektów społeczno-kulturowych i architekt. Ukończyła z wyróżnieniem Instytut Architektury i Sztuki w Odeskiej Państwowej Akademii Budownictwa i Architektury (2008). Odbyła letni staż w Pracowni Architektonicznej A. Czernikowa w Moskwie (2007). Ukończyła szkołę „Animacja partycypacji obywatelskiej" w Instytucie Zarządzania Społeczno-Kulturalnego w Kirowohradzie (2012 – 2013), program „Dyplomacja Kulturalna” w Warszawie (2012), „Szkołę Ahalar: ja i społeczności” w Centrum Ahalar w Czernichowie (2013), New Art School: Sztuka mediów dla praktyków w Kijowie (2013), Letnią Szkołę Sztuki Współczesnej w Ałma-Acie w Kazachstanie (2013). Mariia Gonchar jest kuratorką projektu „TV has attacked us all our lives, now we fight back. Now we make our own TV/Nam June Paik” emitowanego w stacji telewizyjnej „Odessa” na Ukrainie (od 2013) oraz projektu „Creative cities of Ukraine” (od 2010). Jest stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP „Gaude Polonia” (2014). Uczestniczyła w szeregu wystaw, pokazów i projektów na Ukrainie i za granicą.

Alevtina Kakhidze (ur. 1973, Żdanowka, region Doniecka, Ukraina, ZSRR). Tworzy w takich mediach jak performans, instalacja, rysunek, tekst i projektowanie użytkowe. Jest laureatką nagrody Kazimierza Malewicza dla artystów (2008) i laureatką pierwszej nagrody w Konkursie dla Młodych Kuratorów i Artystów Centrum Sztuki Współczesnej NaUKMA w Kijowie (2002). W 2004 roku ukończyła studia w Narodowej Akademii Sztuk Pięknych i Architektury, na wydziale grafiki. W latach 2004 – 2006 studiowała na Akademii Jana van Eycka w Maastricht. W 2009 roku uczestniczyła w programie rezydencji artystycznych w Open House IASPIS w Sztokholmie. Współzałożycielka prywatnej rezydencji dla międzynarodowych artystów w miejscowości Muzyczi oraz wydawnictwa online o sztuce www.kram.in.ua. Uczestniczka wielu międzynarodowych i ukraińskich projektów artystycznych takich jak m.in. nadchodzący otwarty program „Manifesta 10” w Petersburgu, zajęć z rysunku dla kolekcjonerów w ramach Siódmego Biennale w Berlinie, „You are at Home of Vladimir Alevtina Suzi Penelopa” w Galerii Ya w Kijowie, „Working for Change” w Pawilonie Marokańskim w ramach 54. Biennale w Wenecji, „I’m late for a plane that’s impossible to be late for”: performansu zrealizowanego dzięki staraniom Fundacji Rinata Achmetowa na rzecz Rozwoju Ukrainy Якщо/Если/IF, Muzeum Sztuki Współczesnej PERMM w Permie w Rosji, „1989–2009: Turbulent World – Telling Time” (Akademia Sztuk Pięknych w Berlinie, Narodowe Muzeum Sztuki Ukraińskiej, Kijów, Narodowe Centrum Sztuki Współczesnej w Moskwie i inne.), „Endless Sphere” w Centrum Sztuki Współczesnej NaUKMA w Kijowie.

Olesia Khomenko (ur. 1980, Kijów, Ukraina, ZSRR). Mieszka i pracuje w Kijowie. Absolwentka Narodowej Akademii Sztuki i Architektury w Kijowie (2014). Współzałożycielka Ukraińskiego Związku Kuratorów HUDRADA, opartej na współpracy interdyscyplinarnej społeczności edukacji wzajemnej. Od 2004 roku jest członkinią grupy R.E.P. Niedawno brała udział w takich projektach jak „AND NOW? THE POWER OF ART. Ukrainian Art in a Moment of Crisis, Reflection and Mourning” w Centrum Komunikacji Kultury (dawna Galeria Ławra) w Kijowie (2014), w wystawie dwudziestu artystów zakwalifikowanych do nagrody PinchukArtCentre w PinchukArtCentre w Kijowie (2013), „Good Girls” w MNAC w Bukareszcie (2013), „Ukrainian News” w CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie (2013). Jej projekty w ramach grupy R.E.P. to: „The Future Generation Art Prize@Venice”, program równoległy do Biennale w Wenecji (2013), „A complicated relation, part 2” w Kalmar Konstmuseum, Kalmar, Szwecja (2011), „Public Folklore” w Grazer Kunstverein w Grazu (2011), „Another city. Another life” w Galerii Zachęta w Warszawie (2011). Wielokrotna finalistka nagrody centrum PinchukArtCentre w Kijowie (2009, 2011, 2013) i nagrody Kazimierza Malewicza (Kijów, 2012).

Maria Kiseleva (ur. 1991, Nowosybirsk, Rosja). Ukończyła Nowosybirską Państwową Akademię Architektury i Sztuki ze specjalizacją projektowanie. Od 2014 roku mieszka i pracuje w Moskwie. Od 2010 roku jest współorganizatorką corocznych marszów „Monstration” w Nowosybirsku. Maria współpracuje z niezależnym wydawnictwem „Common Place” w charakterze grafika. Jej prace pojawiły się w kalendarzu wydanym przez „The Fanzinothèque”. Zaprojektowana przez nią ikona SVBD PSRT (Free Pussy Riot) znalazła się na okładkach Krytyki Politycznej oraz The Critical Inquiry. Okładka The Critical Inquiry z 18 października 2013 roku została umieszczona w kapsule zamkniętej następnie w piwnicy nowego budynku Wydziału Antropologii na Uniwersytecie Harvarda. Kapsuła ma zostać otwarta za 100 lat. Kiseleva brała udział w „RE­ALIGNED ART”, w Tromsø Kunstforening wTromsø w Norwegii (2013), w wystawie „Pussy Riot and the Russian Tradition Of Art Resistance” w MeetFactory w Pradze, której kuratorem był Andriej Jerofiejew (2013), „Аnonymous” w Muzeum Sztuki Współczesnej PERMM w Permie w Rosji (2012), „MediaUdar”, specjalnym projekcie na Czwartym Biennale Sztuki Współczesnej w Moskwie w Artplay w Moskwie (2011), „Media Act” w galerii ZHYR w Moskwie oraz wielu innych.

Ekaterina Lazareva (ur. 1978, Moskwa, Rosja, ZSRR) jest artystką i niezależną kuratorką sztuki. Uzyskała doktorat w dziedzinie sztuki, a wcześniej ukończyła studia na wydziale Historii Sztuki na Rosyjskim Państwowym Uniwersytecie Humanistycznym (2000) oraz Szkołę Artystyczną Rodczenki (2012). Była nominowana do nagrody Kandinsky’ego w Moskwie (2012). Jej wystawy indywidualne to m.in.: „What we dream” w Brown Stripe w Moskwie (2013), „March 9” w Szkole Artystycznej Rodczenki w Moskwie (2011), „Martha Rosler’s Semiotics of the kitchen” w Art Academy Club w Moskwie (2010). Brała udział w licznych wystawach grupowych, takich jak: „Protest, or…” w Etazhi w Petersburgu (2013), „KINO-FOTO-LYUDOGUS” w NCCA w Moskwie (2013), „Anti-Censorial Placard”, Fabrika, Moskwa (2012), „Dada Moscow” w Artplay w Moskwie (2011), „Performative Archive” w E.K. Art Bureau w Moskwie (2011), „Lines of communications” w NCCA w Moskwie (2010). Jej prace pokazywane były w programie „CINEFANTOM New Generation” na 34. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Moskwie (2012) i na 6. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym imienia Andrieja Tarkowskiego (2012).

Lyubov Matyunina (ur. 1985, Kaliningrad, Rosja, ZSRR). Uzyskała tytuł licencjata sztuk pięknych na Akademii Gerrit Rietveld w Amsterdamie. Mieszka i pracuje w Amsterdamie i Kaliningradzie. Wcześniej studiowała Politykę Zagraniczną na Uniwersytecie Gotlandzkim w Szwecji i w Moskiewskim Państwowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych, uniwersytecie Ministerstwa Spraw Zagranicznych Federacji Rosyjskiej. Uzyskała tytuł magistra dziennikarstwa Rosyjskiego Państwowego Uniwersytetu im. I. Kanta. Od 2012 roku artystka bywała gościem na „One minutes Junior” m.in. w Baku (Azerbejdżan), Biszkeku (Kirgistan) i Taszkencie (Uzbekistan). Jej solowy pokaz „WTF?” został przedstawiony w Bloc23 w Amsterdamie (2011), a jej ostatni film „Who can be happy and free?” otrzymał nagrodę publiczności podczas TENT Academy w Rotterdamie (2014) i został wybrany do programu głównego na festiwalu KOROCHE w Kaliningradzie (2014). Uczestniczka wystaw zbiorowych i festiwali w tym Piątego Biennale Sztuki Współczesnej w Moskwie (specjalny projekt „Playing Nature”) (2013), „No Lands Men” w DePunt w Amsterdamie (2013) oraz na Festiwalu Niezależnych Kunstvlaai w Amsterdamie (2012).